جرایم علیه محرمانگی داده ها و سامانه های رایانه ای در نظام حقوقی ایران و اسناد بین المللی

جرایم علیه محرمانگی داده ها و سامانه های رایانه ای به عنوان جرایمی که حریم خصوصی اشخاص را مورد تعرض قرار داده و سبب از بین رفتن محرمانگی داده ها و سامانه های رایانه ای می گردند، به موازات طرح در حقوق داخلی در قلمرو اسناد بین الملی نیز قابل بررسی می باشند. این دسته از جرایم تهدیدی جدی برای اشخاص حقیقی و حقوقی همه کشورها، علی الخصوص تجاوز به حریم خصوصی محسوب شده و سیستم ها و داده های همه کشورها را حتی با وجود تدابیر امنیتی در معرض خطر قرار می دهند. این امر به طور گسترده در سطح ملی و بین المللی شناخته شده است و به عنوان یک جرم، با ورود بشر به عصر فناوری اطلاعات و به ویژه با شکل گیری فضای سایبر، که از دنیای فیزیکی کاملاً متمایز بود، پا به عرصه وجود گذاشته است. فضای سایبر که مجموعه جهان را به شهری کوچک تبدیل می کرد، امکان ارتکاب جرایم مدرنی که در قوانین قبل جرم انگاری نشده بود را، برای مجرمان در اقصا نقاط جهان فارغ از مرزهای جغرافیایی بوجود آورد؛ لذا این موضوع توجه قانونگذاران در سطح ملی و بین المللی را به خود جلب کرد و حتی قانونگذاران دریافتند که محدود نمودن قلمرو جرایم رایانه ای به موارد مدون در اسناد و قوانین ملی یارای مقاومت در برابر این جرایم را ندارد. مهمترین دستاوردهای این تحقیق را میتوان بررسی جرایم علیه محرمانگی به عنوان دسته جدیدی از جرایم در حقوق کیفری ایران به صورت مستقل و جداگانه، اثبات واقعیت جداگانه داشتن جرایم علیه محرمانگی و متفاوت بودن این دسته از جرایم با جرایم سنتی مشابه و اثبات توجه قانونگذار به حریم خصوصی اشخاص حقیقی و اشخاص حقوقی و منافع دولتها در جرم انگاری جرایم علیه محرمانگی دانست.